Magdalena Więcek

1924–2008

1945-1949 studiowała malarstwo i rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie, w latach 1949-1952 kontynuowała naukę rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom z rzeźby uzyskała w 1952 roku. Debiutowała w latach 50-tych obok Aliny Szapocznikow i Aliny Ślesińskiej. Artystka od początku działalności tworzyła sztukę nie-figuratywną, abstrakcyjną jednocześnie liryczną i ekspresyjną. W oczach ówczesnych krytyków uchodziła za najbardziej radykalną rzeźbiarkę współczesną, która w pełni zdecydowała się odejść od figuracji. 

Eksperymentowała z formą i tworzywem, szczególnie metalem: stalą, aluminium i mosiądzem. Rzeźby artystki cechuje pragnienie stworzenia monumentalnych realizacji w otwartej przestrzeni. Więcek kilkukrotnie wystawiała swoje prace na Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, gdzie jej wielkoformatowe, ruchome konstrukcje z metalu, charakteryzowało dążenie do uzyskania wrażenia lekkości materii.